"
ییانی کریسومالیس (به یونانی: Γιάννης Χρυσομάλλης، Giánnis Chrysomállis) (به انگلیسی: Yiannis Chryssomallis) (زاده ۱۴ نوامبر ۱۹۵۴ - کالاماتا) معروف به یانی (به انگلیسی: Yanni)، موسیقی‌دان، پیانیست، نوازندهٔ کیبورد و آهنگساز اهل یونان و ساکن ایالات متحده است.
موسیقی یانی تلفیقی از سبک‌های جاز، موسیقی دوره کلاسیک، سافت راک، و موسیقی جهان است و بخش عمدهٔ آهنگ‌های او را سازهای موسیقی تشکیل می‌دهند. یانی با کنسرت یانی، زنده در آکروپولیس به شهرت رسید، بطوری که این آلبوم با فروش بیش از ۷ میلیون نسخه، دومین ویدئو موزیک پرفروش تاریخ است.علاوه بر آن یانی به دلیل اجرا در مکان‌های تاریخی از قبیل تاج محل در هند، شهر ممنوعه در چین، و دژ اِل‌مورو در پوئرتوریکو شناخته شده است.
دست کم ۱۴ آلبوم یانی رتبه‌ی نخست را در دسته‌بندی «آلبوم عصر نوی برتر» مجله بیلبُرد بدست آورده‌اند،و دو آلبوم در زمان من و شهامت رویاپردازی نامزد جایزه گرمی شده‌اند.تا پایان سال ۲۰۱۱ میلادی، یانی دربرابر بیش از ۲ میلیون نفر در ۲۰ کشور دنیا کنسرت زنده اجرا کرده و آلبوم‌هایش فروشی بیش از ۲۰ میلیون نسخه داشته‌اند.ساخته‌های یانی در برنامه‌های تلویزیون‌های تجاری، و بویژه برای رخدادهای ورزشی استفاده شده‌اند،و از دیرباز در جمع‌آوری کمک‌های مالی برای تلویزیون‌های همگانی مؤثر بوده‌اند. او موسیقی فیلم نیز کار کرده است و ساخت موسیقی برای یک آگهی تلویزیونی شرکت بریتیش اِروِیز که برنده‌ی جایزه شد را عهده‌دار بوده است.
یانی ترکیب موسیقی الکترونیک سینث‌سایزر را با ارکستر سمفونی کامل محبوبیت بخشید.او در خلق موسیقی خود از موسیقی‌دانانی با ملیت‌های گوناگون استفاده نموده است و انواعی از سازهای جالب توجه را بکار گرفته است.از پی تأثیراتی که یانی از فرهنگ‌های گوناگون جهان پذیرفته است،او را «هنرمند جهانی حقیقی»، و موسیقی‌اش را که گفته می‌شود بازتابی از فلسفهٔ «یک دنیا، یک نفر» وی است«آمیزه‌ای از گلچین نواهای قومی» لقب داده‌اند.
۹ پیوند به بیرون
آغاز زندگی
یانی در ۱۴ نوامبر ۱۹۵۴ در شهر کالاماتا یونان به دنیا آمد.فرزند پدری بانکدار و مادری خانه‌دار، یانی استعداد موسیقی خود را با نواختن پیانو و آکاردئون در سن کم ۶ سالگی به نمایش گذاشت.[ والدین یانی او را به یادگیری با سرعت و سبک دلخواه خودش بدون آموزش رسمی موسیقی تشویق کردند.به این ترتیب یانی موسیقیدانی خودآموخته است که استفاده از «دست‌نویس موسیقیایی» که از هنگام کودکی طراحی و کامل کرده را به جای بکارگیری نت‌نویسی سنتی ادامه می‌دهد.
یانی در سن چهارده سالگی رکورد ملّی یونان در رقابت‌های شنای آزاد ۵۰-متر را شکست.
در نوامبر ۱۹۷۲، یانی برای تحصیل در رشته‌ی روان‌شناسی در دانشگاه مینه‌سوتا، یونان را به مقصد ایالات متحده ترک کرد.وی در آنجا برای گذران زندگی تا مدتی در انجمن دانشجویی ظرف می‌شست، و همزمان با یادگیری زبان انگلیسی و تکرار چندین باره‌ی کتاب‌های قطور روان‌شناسی دست و پنجه نرم می‌کرد؛ تا اینکه با موفقیت در دروس و کسب نمرات بالا توانست کمک‌هزینه‌ی دانشجویی را از دانشگاه برای ادامه‌ی تحصیلش بدست آورد. او در سال ۱۹۷۶ مدرک کارشناسی خود در رشته‌ی روان‌شناسی را اخذ نمود.
یانی در اواخر دوران دانشجویی عضو یک گروه راک محلی بود و به تمرین پیانو می‌پرداخت.[۱] پس از فارغ‌التحصیلی، با وجود مخالفت خانواده، یک سال را وقف کار موسیقی کرد تا بتواند بین ادامه‌ی تحصیل و هنر انتخاب کند؛ و پس از آنکه دریافت خوشبخت‌ترین دوران زندگی خود را گذارنده، تصمیم گرفت موسیقی را برای باقی عمر ادامه دهد.
حرفه‌ی موسیقی
در سال ۱۹۷۷ یانی به گروه راک کِمیلیِن (آفتاب‌پرست) مستقر در شهر مینیاپولیس پیوست، و با بنیادگذار و درامر این گروه، چارلی اَدمز برای مدت ۴ سال همکاری کرد.[۱۹] پس از ترک این گروه، یانی به لس آنجلس نقل مکان کرد تا روی موسیقی خودش کار کند. وی در این دوره، موسیقی چند پروژه‌ی سینمایی و تبلیغاتی را نیز انجام داد.[۱۱][۲۳]
دهه‌ی ۱۹۸۰ تا اوایل ۱۹۹۰: پدیداری و شناخت
در سال ۱۹۸۰ یانی اولین آلبوم خود را به نام آپتیمیستیک با استفاده از تجارب گروه کِمیلیِن و با تمرکز روی موسیقی الکترونیک ضبط کردکه به دلیل سبک و پرداخت متفاوت موسیقی در زمان خود با استقبال مواجه نشد. این آلبوم بعدتر توسط اتلنتیک رکوردز در ۱۹۸۴، و پرایوت میوزیک در ۱۹۸۹ بازنشر داده شد.
یانی در سال ۱۹۸۷ گروه موسیقی خود را تشکیل داد و در ۱۹۸۸ با ترکیبی دربردارنده‌ی جان تِش به عنوان نوازنده‌ی کیبرد و چارلی ادمز به عنوان درامر، توری را در شهرهای مختلف آمریکا آغاز نمود؛ و در طی این تور آلبوم‌های نخستین خود یعنی کلیدهای انگارش، خاسته از سکوت، و روزهای کِمیلیِن را معرفی کرد. یکی از نتایج مهم این تور اجرا همراه با ارکستر سمفونی دالاس، ضبط ویدیویی آن و در ادامه بازخوردهای مثبتی از آن اجرا بود که از نگاه یک منتقد دالاس تایمز هِرالد، به شناخت عمومی یانی کمک زیادی کرد. گفته می‌شد ظهور یانی «به بهترین وجه ممکن همزمان» شده بود با افزایش محبوبیت موسیقی سازی معاصر.
تئاتر هرودِس آتیکوس واقع در آکروپولیس شهر آتن، مکان کنسرت فراگیر یانی، یانی، زنده در آکروپولیس، که در سپتامبر ۱۹۹۳ در کشور زادگاه وی یونان برگزار گشت.
حضور یانی در رسانه‌ها و تلویزیون در سال‌های بعد به شناسایی و پذیرش عمومی او انجامید؛بویژه با حضور وی در مجله‌ی مردمو نیز در برنامه تلویزیونی اوپرا وینفری که با پشتیبانی و همراهی لیندا اِوَنز، بازیگر آمریکایی، همراه بود.یانی از سال ۱۹۸۹ با اِوَنز در رابطه بود. با این وجود، حضورهای بعدی در تلویزیون، فروش بالای آثار ضبط شده و ویدیویی، و کنسرت‌های متعدد طی سال‌های بعد شناخت او را فراتر از رابطه‌اش با اِوَنز گسترش داد.
آلبوم شهامت رویاپردازی، که در سال ۱۹۹۲ انتشار یافت، اولین آلبومی از یانی بود که نامزد جایزه گرمی شد.قطعه‌ی «آریا» در این آلبوم آهنگی است برمبنای دونوازی گُل (از اپرای لاکمه، ۱۸۸۳) ساخته‌ی لئو دِلیبِس، آهنگساز فرانسوی. استفاده‌ی یانی از این آهنگ در یک آگهی شرکت بریتیش اِروِیز که برنده‌ی جایزه شد،[ به آن محبوبیت بخشید. آلبوم در زمان من که با ساز غالب پیانو در ۱۹۹۳ منتشر شد و آلبوم مورد علاقه‌ی یانی است،دیگر آلبوم وی است که نامزد جایزه گرمی شده است.
دهه‌ی ۱۹۹۰: آکروپولیس، کنسرت‌های جهانی، فرسودگی و ازسرگیری
از یانی، زنده در آکروپولیس، ۱۹۹۴:
«دلتنگی»
فهرست0:00
در کنسرت آکروپولیس، ۱۹۹۳، یانی قطعه «دلتنگی» (به انگلیسی: Nostalgia) را به مردم سرزمین مادری خود، یونان - که از سال ۱۹۷۲ در آن نزیسته بود، پیشکش کرد.
آیا مشکلی با شنیدن این پرونده دارید؟ راهنمای رسانه را ببینید.
کنسرت فراگیریانی، یانی، زنده در آکروپولیس، در سپتامبر ۱۹۹۳ در تئاتر هرودِس آتیکوس دو هزار ساله واقع در آکروپولیس شهر آتن اجرا و فیلم‌برداری شد. یک آلبوم و یک ویدیو از این کنسرت با قالب سیستم ویدئو خانگی در ۱۹۹۴ منتشر شد.آکروپولیس اولین آلبوم زنده‌ی یانی بود، که وی در آن از گروه اصلی خود همراه با چینش کامل شصت نفره‌ای از ارکستر فیلارمونیک سلطنتی لندن استفاده نمودتنظیم و رهبری ارکستر را شهرداد روحانی، موسیقی‌دان ایرانی، برعهده داشت.
بدون وجود هیچ‌گونه پشتیبانی مالی خارجی، یانی تولید آکروپولیس را با به خطر انداختن ۲ میلیون دلار پس‌انداز شخصی خودش سرمایه‌گذاری کردتا از این راه هم جایگاه هنری خود را ارتقا بخشیده باشدو هم پس از ۲۰ سال دوری از کشورش «به مردم یونان با آنچه درخور آنان است ادای دین» کرده باشد.ویدیوی حاصل از این کنسرت از شبکه‌ی پی‌بی‌اس آمریکا پخش و به یکی از محبوب‌ترین برنامه‌های آن تبدیل شد، چنانکه نیم میلیارد نفر در ۶۵ کشور آن را تماشا کرده‌اند.ویدیوی آکروپولیس همچنین با فروشی بیش از ۷ میلیون نسخه در دنیا عنوان دومین ویدیو موزیک پرفروش تاریخ را (پس از تریلر مایکل جکسون) بدست آورده است.
در مارس ۱۹۹۷ یانی توانست یکی از معدود هنرمندان غربی باشد که در تاج محل در هند کنسرتی را اجرا و ضبط کرده است.به دنبال آن یانی در مه ۱۹۹۷ اجراهایی را در شهر ممنوعه در شهر پکن در کشور چین انجام داد، و بدین سان عنوان اولین هنرمند غربی معاصر که مجوز اجرا در این مکان تاریخی را گرفته از آن خود کرد. این دو رخداد با یکدیگر آلبوم زنده و ویدیوی ستایش را تشکیل دادند که در نوامبر ۱۹۹۷ انتشار یافت.
پس از مذاکرات طاقت‌فرسابرای کسب مجوز اجرا در تاج محل و شهر ممنوعه در سال ۱۹۹۷، جدایی از لیندا اِوَنز در اوایل ۱۹۹۸، و پس از آن به سرانجام رساندن یک تور طولانی سراسر دنیا در ۱۹۹۸، یانی حرفه‌ی موسیقی خود را متوقف کرد. یانی بعدها عنوان کرد که افسرده شده بود، و برای سه ماه به یونان نزد والدینش بازگشته بود، پیش از آنکه تصمیم به به سفر دور دنیا بگیرد. برای مدت ۲ سال یانی هیچ مصاحبه‌ای انجام نداد، و بعدها توضیح داد: «سفر کردم. می‌خواستم نگرش مردمان دیگر را از زندگی ببینم. می‌خواستم رویای آمریکایی را ترک کنم.»
دهه‌ی ۲۰۰۰: پس از یک درنگ، دورنماهای تازه
در سال ۲۰۰۰، پس از درنگی دو ساله، یانی اولین آلبوم استودیی خود طی هفت سال گذشته را با نام اگر می‌توانستم به تو بگویم منتشر کرد. این آلبوم به رتبه‌ی ۲۰ در جداول مجله بیلبرد دست یافت و در اولین هفته‌ی انتشار ۵۵۰۰۰ نسخه فروش کرد، که بیشترین فروش آغازین برای آلبوم‌های یانی به حساب می‌آید.یانی از آن به عنوان آلبومی آرام برای «گوش دادن» و کمتر نمایشی نسبت به آلبوم‌های کنسرت زنده مانند زنده در آکروپولیس یا ستایش یاد می‌کند.وی توضیح می‌دهد که خودش تمامی صداهای آلبوم را، شامل آوازهای ظاهری، از طریق دستکاری صدا و به صورت الکترونیک در استودیوی خود خلق کرده است.
موسیقی حاضر در آلبوم سال ۲۰۰۳ یانی، قومیت، نمایانگر بسیاری از فرهنگ‌های جهان است، و یانی گفته است در این آلبوم از عنصر «قومیت» برای بازتاب رنگ و زیبایی و یک اجتماع چندفرهنگی استفاده شده است.این آلبوم در زمانی نزدیک به انتشار خودزندگی‌نامه یانی به نام یانی با واژگان (به انگلیسی: Yanni in Words) عرضه شد.
پس از شش سال، و برای اولین بار در حرفه‌ی خود، یانی در همکاری با ریک وِیک از خوانندگانی در آلبوم یانی، صداها استفاده کرد.هفته‌ها پیش از انتشار این آلبوم در تاریخ ۲۴ مه ۲۰۰۹ با برچسب دیزنی پرل متعلق به شرکت ضبط والت دیزنی رکوردز، شبکه‌ی پی‌بی‌اِس ویدیویی از کنسرت صداها پخش کرد که در نوامبر ۲۰۰۸ در شهر آکاپولکو کشور مکزیک برگزار شده بود. انتشار آلبوم پیش از توری صورت گرفت که تهیه‌کنندگی آن را یکی از زیربخش‌های پِرل به نام بوئِناویستا کانسرتز برعهده داشت.
آلبوم یانی مکزیکَنیزیمو، که در نوامبر سالگرد جشن‌های دویست ساله‌ی مکزیک در ۲۰۱۰ منتشر شد، بزرگداشتی نسبت به این کشور با برداشت یانی از موسیقی مردمی آن بود. یانی در این آلبوم با په‌په آگوئیلار خواننده-آهنگساز، و لوسِرو خواننده-هنرپیشه همکاری داشت.
دهه‌ی ۲۰۱۰: طراحی آواهای تازه، و بازگشتی به تورهای جهانی
یانی به همراه ارکستر و خوانندگان خود روی صحنه. هنگام اجرا، یانی زمان خود را بین دو دسته کیبرد الکترونیک و یک پیانوی آکوستیک تقسیم، و ارکستر خود را رهبری می‌کند.
آلبوم حقیقت لمس اولین آلبوم یانی با محتوای جدید طی هشت سال گذشته بعد از قومیت بود و در فوریه ۲۰۱۱ منتشر شد. محتوای متنوع حقیقت لمس بازتابی از تأثیرات سبک‌های سازی معاصر، الکترونیک، و سینمایی بود که به رگه‌هایی از پاپ، عصر نو، و موسیقی جهان گذار می‌کرد.هرچند یانی گفته است که حقیقت لمس با آزمایش روی طراحی‌های جدید آواها آغاز شد،ولی جیمز کریستافر مانگِر از وب‌گاه آل میوزیک بر این عقیده است که این آلبوم، یانی را در حال بازگشت به ریشه‌های سازی خود به تصویر می‌کشد، و باید به مذاق هواداران موسیقی اواسط دهه‌ی ۱۹۹۰ او خوش بیاید.سه آهنگ از پانزده قطعه‌ی غالباً سازی آلبوم، دربردارنده‌ی ترانه‌هایی با اجرای خوانندگان یانی، صداها هستند.
در آوریل ۲۰۱۲ یانی لوح فشرده‌ی صوتی و تصویری از آلبوم زنده‌ی یانی، زنده در ال‌مورو، پوئرتوریکو را منتشر کرد، که در دو کنسرت فضای خارجی در ۱۶ و ۱۷ دسامبر ۲۰۱۱ ضبط و فیلم‌برداری شده بودند. محل برگزاری کنسرت، زمین‌های دِژ سَن فِلیپ دِل مورو («اِل‌مورو») واقع در سَن‌خووان، مرکز ایالت پوئرتوریکو بود، که یک مکان میراث جهانی یونسکو است.کنسرت‌های ضبط شده از مارس ۲۰۱۲ توسط شبکه‌ی پی‌بی‌اِس پخش شدند. تولید این اثر دهمین همکاری یانی با این سازمان بود.
یانی در ۹ فوریه ۲۰۱۳ به مناسب سال نو چینی در برنامه‌ی ویژه‌ی جشنواره‌ی بهاری تلویزیون مرکزی چین (با ۷۰۰ میلیون بیننده در سال) با چانگ جینگ، هنرمند نوازنده‌ی سنتور چینی (زیثر)، اجرا داشت.این اولین سالی بود که تلویزیون مرکزی چین از هنرمندان خارجی برای اجرا دعوت به عمل آورده بود.
در تورهای سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ یانی، خوانندگانی متمایز از یانی، صداها مربوط به سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۰۹ شرکت داشتند، هرچند فهرست آهنگ‌های اجرا شده غالباً سازی بودند.[۴۴]
یانی در مارس ۲۰۱۴ طی یک همکاری با پلاسیدو دومینگو، خواننده‌ی تِنور اپرا، و ریک ویک تهیه‌کننده، هفدهمین آلبوم استودیوی خود را با نام اینسپیراتو (از ایتالیایی به فارسی، الهام گرفته) منتشر ساخت ویژگی برجسته‌ی این آلبوم، اجرای آوازی همچون یانی، صداها در پنج سال قبل بود. در اینسپیراتو گروهی از خوانندگان اپرایی سرشناس بازسازی‌های آهنگ‌هایی از یانی را اجرا کردند که وی پیش از آن در طول حرفه‌ی خود منتشر کرده بود. در این آلبوم عناوین و اشعار آوازها غالباً به زبان ایتالیایی هستند.
از سال ۲۰۱۰ به بعد، یانی تورهای بین‌المللی خود را در کشورهایی شامل (به ترتیب الفبا) آرژانتین، آلمان، ارمنستان، اسرائیل، امارات متحده عربی، اوکراین، ایالات متحده (شامل پوئرتوریکو)، بحرین، برزیل، بریتانیا، بلاروس، بلغارستان، پاناما، تایلند، ترکیه، تونس، جمهوری چک، چین، روسیه، رومانی، سریلانکا، سنگاپور، شیلی، عمان، قطر، کانادا، کره جنوبی، لبنان، لهستان، مجارستان، مکزیک، و هند برگزار نموده است
تأثیرپذیری‌ها، موسیقی، و کنسرت‌ها
تأثیرپذیری‌های موسیقیایی
یانی از کودکی با گوش دادن به ایستگاه‌های رادیویی از آفریقای شمالی، کشورهای عربی، و اروپا با انواع گسترده‌ای از سبک‌های موسیقی ارتباط برقرار کرده بود. او دیده بود که «هیچ ایستگاه راک یا کلاسیک تخصصی وجود نداشت--هر ایستگاهی همه‌جور موسیقی پخش می‌کرد». گفته می‌شود که موسیقی یانی بازتابی از برخوردهایش با فرهنگ‌های مختلف جهانو نمودگر فلسفه‌ی «یک دنیا، یک نفر» وی است.بدین روی، جِفری کاچمارچیک از مجموعه‌ی بوث نیوزپیپرز الهامات گلچین شده‌ی موسیقی یانی را عاملی برای موفقیت او دریافته بود: «گام‌های خاورمیانه‌ای و شرقی و میزان‌های ترکیبی یانی آنقدر جالب توجه به گوش می‌رسند که طرفداران میانه‌روی او را بفریبند، ولی نه آنچنان وفادار به اصالت راک که افرادی را که با تأکیدهای ضربی راک بزرگ شده‌اند سردرگم کنند.» و افزود که برخی آهنگ‌های خاص «شما را با این حس باقی می‌گذارند که انگار همین الآن یک ذره درام فلزی یا بوزوکی یونانی یا کوتوی ژاپنی یا احتمالاً هر سه را با هم شنیده‌اید.»
نمونه‌هایی از کارهای یانی، از آغاز حرفه‌ی وی و نیز کارهای جدیدتر.
«رقص پروانه» (ضبط شده در ۱۹۸۰)
فهرست0:00
یادداشت‌های گنجانده شده در اولین آلبوم یانی، آپتیمیستیک، می‌گویند که او آلبوم را در سال ۱۹۸۰ (۲۵ سالگی) ضبط کرد. در آغاز حرفه‌ی خود، یانی به اندازه‌ی فراوانی روی وجه الکترونیک موسیقی متمرکز بود
«حقیقت لمس» (انتشار یافته در ۲۰۱۱)
فهرست0:00
ترک عنوان از آلبوم حقیقت لمس ارکسترگونه‌تر از کارهای آغازین وی است، ولی یانی گفته است که حتی آلبوم ۲۰۱۱ او با آزمایش روی طراحی‌های جدید آواها آغاز شد. [۸]
آیا مشکلی با شنیدن این پرونده‌ها دارید؟ راهنمای رسانه را ببینید.
موسیقی یانی از جمله از موسیقی آسیا، آمریکای لاتین، خاورمیانه، و نیز از موسیقی کلاسیک، راک اَند رول، و الکترونیک، تأثیر پذیرفته است.یانی بیان کرده است که دهه‌ی ۱۹۷۰، همراه با سازهای الکترونیک و فناوری جدید خود، بویژه در آن مرحله از حرفه‌اش تأثیرگذار بوده است، و اینکه حتی آلبوم اخیرش، حقیقت لمس (۲۰۱۱)، با آزمایش کردن طراحی‌های تازه‌ی صدا آغاز گشت.او به خاطر آشنایی خیلی زودهنگام در زندگی با موسیقی کلاسیک — گوش دادن به باخ در سن ۸ سالگی=— تعدادی از آهنگسازان و پیانیست‌های دوران کلاسیک را از موارد تأثیرگذار بر خود برمی‌شمرد، و در این بین از بتهوون به عنوان موسیقی‌دان دلپسند، و از شوپن به عنوان «مورد علاقه شماره ۲» یاد می‌کند.او همچنین گفته بود که گذشته از موسیقی کلاسیک همچون موتزارت و باخ، از گروه‌های راک اَند رول مانند زِپلین، پیپل!، و بلَک سَبَث نیز تأثیر دیده بود.
یانی توضیح داده که «بیشترین تأثیری که از موسیقی گرفته‌ام کار بر روی (موسیقی) فیلم بود،... و بیشتر آن موسیقی سازی،» و از علاقه‌اش برای کارهای جری گُلداسمیث و جان ویلیامز صحبت کرده بود. کِلی جَسپِر از آگِستا کرانیکلبیان کرده که بیشتر موسیقی یانی از نوع سازی است، که نشان می‌دهد یانی پنداشته بود فقدان شعر چیزی است که اجازه می‌دهد موسیقی‌اش محبوبیت بین‌المللی پیدا کند.یانی در ادامه گفته بود: «در بیشتر آهنگ‌های من شعری وجود ندارد، تا تمام پیام از طریق ضرب‌آهنگ، ملودی، و آواها رسانده شود، و من فکر می‌کنم این چرایی گذر موسیقی از مرزها و امکان رفتن به کشورهای مختلف باشد.»=«دروغ گفتن با موسیقی سازی، اگر غیرممکن نباشد، کار بسیار دشواری است، به این خاطر که این نوع موسیقی تنها با احساسات سر و کار دارد.»[۳۲] او همچنین گفته است که واژگان در منطقه‌ی متفاوتی از مغز فعالیت می‌کنند،و اینکه اشعار «معمولاً آهنگ را در جعبه قرار می‌دهند.»
با این وجود، یانی همراه با چهار خواننده‌ی اصلی در یانی، صداها (۲۰۰۸-۲۰۰۹)،و با دو خواننده در تورها (۲۰۱۰-۲۰۱۲) و کنسرت‌ها ( دسامبر ۲۰۱۱) و نیز لوح فشرده صوتی و تصویری (۲۰۱۲) یانی، زنده در اِل‌مورو، پوئرتوریکو به اجرا پرداخت.در پایان سال ۲۰۱۱ یانی خاطر نشان کرد که موسیقی سازی را بیشتر ترجیح می‌دهد «چونکه بازتر است، ولی صدای انسان نیز می‌تواند گویاترین ساز شناخته شده برای آدمیان باشد. در آن قدرتی نهفته است.»[۱۲] یانی با اشاره به تجربیات خلاقانه‌اش در پروژه‌ی ۲۰۰۹ صداها، عنوان کرد که «هرچند بیشتر موسیقی‌ای که می‌نویسم سازی است، دوست دارم از صدای انسان نیز به عنوان سازی دیگر استفاده کنم.»
سبک‌های موسیقی متمایز از جنبش روحانی «عصر نو»
خطوط روی نقشه‌ها
این خطوط واقعاً وجود ندارند. آن‌ها — کاملاً — ساختگی هستند، و این توهم را که ما همه به نوعی با هم فرق داریم تداوم می‌بخشند. من فکر می‌کنم دنیا جای خیلی بهتری می‌بود اگر که ما یک روز، دیگر وانمود نمی‌کردیم که این خطوط وجود دارند و به جای تفاوت‌هایمان روی شباهت‌هایمان تمرکز می‌کردیم.
صحبت‌های پایانی کنسرت،
یانی، زنده در آکروپولیس
سپتامبر ۱۹۹۳
در عین اینکه یانی گفته است عصر نو «بیشتر تعریفی روحانی است تا تعریفی موسیقیایی»، گفته می‌شود موسیقی وی همچنان که شتابی پررونق‌تر به خود می‌گرفت توسط جنبش عصر نو «اتخاذ شده است».موسیقی او سازی معاصر نیز نامیده شده است و به عنوان «ادغامی از جاز، موسیقی جهان، کلاسیک، و سافت راک با استفاده از سازها» توصیف گشته است.با این وجود یانی از زودهنگام، دست کم از ۱۹۸۸، از برچسب‌هایی نظیر «یونانی» و «عصر نو» پرهیز می‌نمود، و تأکید داشت که «وقتی کسی از عصر نو می‌گه، من اون چیزی یادم می‌آید که موقع جارو کردن خونه در پس‌زمینه گوش می‌دهید. من نمی‌خوام به مخاطب آرامش ببخشم؛ من می‌خوام اون‌ها رو درگیر کنم، علاقه‌مندشون کنم.»در سال ۱۹۹۴، یانی در حالی که میان کار خود و آنچه سایرین موسیقی حس و حال محیطی خوانده‌اند تمایز قائل می‌شد، اشاره کرد: «عصر نو موسیقی کنترل شده‌تر و آروم‌تری رو نشون می‌ده. موسیقی من می‌تونه ضرب‌آهنگ زیاد، انرژی زیاد، و حتی قومیت زیادی داشته باشه.»
یانی در سال ۲۰۱۲ خاطرنشان کرد که هرگز علاقه‌ای به دسته‌بندی هنر یا برچسب‌گذاری نداشته، و افزود که همواره موسیقی را ساخته «تا درس‌هایی را که آموخته‌ام و تجربه‌هایی که در زندگی به دست آورده‌ام را با صداقت بازتاب دهم.»برای مثال، تحصیل روان‌شناسی در دانشگاه بر موسیقی یانی تأثیرگذار بود: «هنگامی که موسیقی خلق می‌کنم، این موسیقی بازتابی از روح من، تجربه‌های من در زندگی، و روابط من با مردم و فرهنگ‌های دیگر است. روان‌شناسی، و فهمیدن اینکه ما به عنوان انسان‌ها در این دنیا چه کسی هستیم، در تقریباً هر تفکر خلاقانه‌ای که من دارم حاضر است.»
مسیری نامتعارف در حرفه‌ی موسیقی
سبک موسیقی یانی برای بیشتر برنامه‌های رادیویی یا شبکه‌های موسیقی تلویزیون نامناسب می‌نمود.در سال ۲۰۱۲ یانی اهمیت شبکه پی‌بی‌اس را در حرفه خود بیان کرد، و گفت که این شبکه «همیشه به من اجازه می‌داد تا موسیقی خودم رو بدون هیچ سانسور یا نفوذی ارائه کنم، و من رو تشویق می‌کرد هنرمندی باشم که الآن هستم،» و نیز این شبکه «بخش بزرگی از حرفه‌ی من برای بیشتر از ۲۰ سال بوده.»
یانی برای شناساندن خود مسیری نامتعارف را پی گرفت؛ به عنوان مثال، پس‌انداز شخصی خود را برای سرمایه‌گذاری رخدادهای مکان‌های تاریخی نظیر کنسرت‌های آکروپولیس در ۱۹۹۳ به خطر انداخت، قطعات ویژه‌ای برای شبکه‌های عمومی تلویزیون تولید کرد، به تنهایی در استودیوی شخصی ساخت خودش در خانه موسیقی خلق می‌کرد، و نیز بسیاری از وظایف تهیه و تولید را خودش انجام می‌داد؛ و به این ترتیب از صنعت موسیقی رایج گذار می‌کرد. در سال ۲۰۰۰، دیوید سیگل از روزنامه‌ی واشینگتن پست نوشت که یانی «استعاره‌ای زنده از موفقیت براساس معیارهای خود است، یعنی رویای هر آمریکایی با اندیشه‌ای که یا نادیده گرفته شده یا به سُخره.»
موسیقی
در اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰، در مروری که از آغاز حرفه‌ی یانی در روزنامه‌ی دالاس تایمز هِرالد منتشر شد، کنسرتی که یانی با ارکستر سمفونی دالاس اجرا کرد «روح‌بخش، تکان دهنده، و الهام‌بخش» توصیف شد.در سال ۱۹۹۵، دان هِکمَن از روزنامه‌ی لس‌آنجلس تایمز نوشت که موسیقی یانی «پایه در ملودی‌های عاشقانه‌ی شیفته کننده‌ای دارد که با ضرب‌آهنگ‌های پرانرژی مدیترانه‌ای برجسته شده‌اند.»در بررسی موشکافانه‌تری استیو مِتکَف از روزنامه‌ی هارتفورد کورِنت در «واسازی» موسیقی یانی آورد که موسیقی وی «از دیدگاه هارمونیک، از اجزایی ساخته شده که در بسیاری از قطعات موسیقی کلاسیک اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم یافت می‌شود. ذاتاً تونال است، گاه‌وبیگاه ته‌رنگی از آواهای ناهماهنگ ملایم دارد، گاهی اوقات از لحاظ ضرب‌آهنگ سرزنده است، در نخستین گوش‌سپاری گیرا است، و آشکارا احساس‌برانگیز است. موسیقی یانی دو حس پایه دارد: خرامان و قهرمانانه همراه با نت‌های فرازنواخت رزمی، و به گونه‌ی خیال‌انگیزی ژرف‌اندیشانه. ... نوعی پیوند صلح‌آمیز میان موسیقی پاپ و موسیقی کلاسیک که راحت احساس می‌شود
اخیراً، مارک دِمینگ از آل‌میوزیک ساخته‌ها و اجراهای یانی را اینطور ترسیم کرد که «حس چشمگیری از درام، پویایی، و عاشقانگی» را دارا هستند، و نوشت که یانی «سبک اجرایی مسلطی» دارد.در سال ۲۰۱۲، هَوی گِرَپِک از روزنامه‌ی پام بیچ پست[۵۴] خاطرنشان کرد که «تعداد اندکی هنرمند معاصر با حس بی‌همتایی از موسیقی و سبک حقیقی خودشان وجود دارد. مقایسه‌ی موسیقی عصر نو با راک کلاسیک آسان نیست، اما برای یانی، ممکن است.»[۵۵] یانی ترکیب موسیقی الکترونیک سینث‌سایزر را با ارکستر سمفونی کامل محبوبیت بخشید. یانی، که «هنرمند حقیقی جهانی» نامیده شده است،[۱۶] از موسیقی‌دانانی با ملیت‌های گوناگون استفاده نموده است، و انواعی از سازهای جالب توجه را از جاهای مختلف دنیا از دیدیگِریدوی استرالیایی تا چارانگوی پِرویی همراه با ارکستر کلاسیک، بخش ضرب‌آهنگ راک، و کیبردهای الکترونیک خود به کار گرفته است.موسیقی وی «آمیزه‌ای از گلچین نواهای قومی، از ترانه‌های بومی آمریکا تا ضرب‌آهنگ‌های آفریقایی و هارمونی‌های آسیایی» توصیف گشته است.
جان اِل. موزِر از روزنامه‌ی مورنینگ کال نوشت که «روندها می‌آیند و روندها می‌روند،» اما موسیقی یانی «به نظر می‌رسد که از روندها سرپیچی می‌کند و... انگار که موسیقی‌ای برای تمام دوران است.» موزر در مصاحبه‌ی خود با یانی از وی پرسید که آیا او عمداً سعی می‌کند چیزی خلق کند که «برای همیشه ماندگار خواهد بود، دربرابر چیزی که قرار است بلافاصله فقط ۱ میلیون نسخه بفروشد،» و یانی پاسخ داد که «شما هرگز نمی‌تونید (هدفمند) هنر ماندگار خلق کنید... بنابراین نمی‌تونید این رو در ذهن داشته باشید.در عوض، یانی در حین توصیف فرایند خلاقانه‌ی خود توضیح داد که دانش وی از موسیقی و سازها و تجربه‌اش از فرهنگ‌های متفاوت «(همچون) اجزای سازنده‌ی سرآغاز زندگی است که به هم می‌رسد و خود را آشکار می‌کند و پدیدار می‌شود. و روان است. بی‌دردسر است.»
محبوبیت یانی و موفقیت‌اش در تلویزیون‌های همگانی با دیدگاه برخی منتقدین در تضاد کامل بوده است. چندی از انتقادات شدیدتر بطور خلاصه یانی را به عنوان «خودنمایی بی‌استعداد» توصیف کرده‌اند که موسیقی‌اش بار فکری کمی دارد، در حالی که چکیده‌ی نظرات طرفدارانش این است که یانی «هنرمندی کاملاً اصیل است که معنویت ژرفش، گونه‌ای بی‌همتا از موسیقی را آفریده است.»
یانی استفاده از «دست‌نویس موسیقیایی» که از هنگام کودکی طراحی و کامل کرده را به جای بکارگیری نت‌نویسی سنتی ادامه می‌دهد و فردی را استخدام می‌کند تا فرایند ملال‌آور نوشتن نمودارهای نت رایج را برای اعضای ارکستر انجام دهد.حتی با این وجود، ازآنجاییکه موسیقی حوزه‌ای شنیداری است، یانی می‌بایست آنچه را که نمی‌توان از طریق نوشتار بیان کرد، به موسیقی‌دانان آموزش دهد.
یک فکر یگانه
هر چیز بزرگی که تا کنون برای انسانیت رخ داده به صورت یک فکر یگانه در ذهن یک نفر آغاز گشته است. و اگر هر کدام از ما قادر به همچین تفکری باشد، پس همه‌ی ما چنین ظرفیت و توانایی را داریم، زیرا ما همه یکسان هستیم.
صحبت‌های پایانی کنسرت،
یانی، زنده در ال‌مورو، پوئرتوریکو
دسامبر ۲۰۱۱
کنسرت‌ها
هَوی گِرَپِک از روزنامه‌ی پام بیچ پست درباره‌ی یکی از اجراهای یانی در آوریل ۲۰۱۲ خاطرنشان کرد که این نمایش یک نمایش یک-نفره با کیبرد نبود، بلکه تکنوازیهای فردی طولانی را در کانون توجه قرار داده بود و جلوه‌گر استعدادهای اعضای گروه یانی بود، و اینکه یانی «دوست دارد این فرصت را به آنان بدهد تا جداگانه بدرخشند.» جِفری کاچمارچیک از مجموعه‌ی بوث نیوزپیپرز عنوان کرد که «یانی موسیقی‌دانان همراه خیلی خوبی دارد - همیشه داشته است.»
کنسرت‌های یانی از جهت نورپردازی و سایر جنبه‌های فنی شناخته شده هستند. طراح نورپردازی دیرین یانی در سال ۲۰۱۳ خاطرنشان کرد که نورپردازی به شکلی حساس با خود موسیقی یانی زمان‌بندی می‌شود، با کسر میزان‌های گوناگون آن همساز می‌شود، و در ادامه اظهار کرد که از آنجاییکه یانی بیشتر در مکان‌های نمایشی اجرا می‌کند تا تالارهای سرپوشیده، نورپردازی می‌تواند رنگ و حرکات ظریف را شامل شود.نورپردازی همچنین بر تکنوازیهای اعضای گروه و نیز بر لحظات بخصوص در کنسرت‌ها تکیه می‌گذارد.
جِفری کاچمارچیک از مجموعه‌ی بوث نیوزپیپرز با اشاره به «نورپردازی عالی» یانی روی صحنه و «طنین فراوان میان تماشاگران» خاطرنشان کرد که کنسرت یانی «می‌تواند تجربه‌ای سرخوش کننده باشد.»
هنگام کنسرت‌های زنده، اعضای گروه یانی به صورت فردی در کانون توجه قرار می‌گیرند.
با مینگ فریمن نوازنده‌ی کیبرد
با لورن یلنکوویچ خواننده
با لیزا لَوی خواننده
با مری سیمسون و سموِل یروینیان نوازندگان ویولون
افتخارات، جوایز و سربلندی‌ها
یانی علاوه بر اجرا در مکان‌های تاریخی مانند تالار سلطنتی آلبرت (لندن؛ ۱۹۹۵ و ۲۰۱۴)،[۵۸] مجوز اجرا در محل‌های برجسته‌ی دنیا نظیر آکروپولیس شهر آتن (یونان؛ ۱۹۹۳)، تاج محل (آگرا، هند؛ ۱۹۹۷)، شهر ممنوعه (پکن، چین؛ ۱۹۹۷)، برج خلیفه (دبی، امارات متحده عربی؛ ۲۰۱۱)،[۵۹] کاخ کرملین (مسکو، روسیه؛ ۲۰۱۱)، دِژ سَن فِلیپ دِل مورو (مکان میراث جهانی یونسکو «اِل‌مورو» واقع در سَن‌خووان، پوئرتوریکو، قلمروی ایالات متحده؛ ۲۰۱۱)،شهر باستانی جبیل (مکان میراث جهانی یونسکو، لبنان؛ ۲۰۱۳)،تئاتر رومی کارتج (تونس، تونس؛ ۲۰۱۴)،و کاخ لاکشمی ویلاز (وادودارا، هند)را بدست آورده است.
همچنان که موسیقی یانی با شکوفایی موسیقی عصر نو در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ به محبوبیت دست می‌یافت، از طریق پخش در شبکه‌های رادیویی موسیقی جایگزین، حضور در تلویزیون‌های همگانی، آگهی‌های تلویزیونی، و نیز تورهای موسیقی بین‌المللی شهرت بیشتری بدست می‌آورد. موسیقی یانی در نمایش‌های تلویزیونی و رخدادهای ورزشی پخش شده از تلویزیون شامل قهرمانی لیگ ملی فوتبال ایالات متحده (سوپر بُول)، رقابت‌های ورزشی پخش شده از شبکه نُه استرالیا (واید ورلد آو اسپرتس)، قهرمانی تنیس آزاد ایالات متحده، گلف آزاد ایالت متحده، تور دو فرانس، قهرمانی اسکیت جهان، و بازی‌های المپیک استفاده شده است.
او برای برنامه‌ی ورلد نیوز نَو شبکه‌ی اِی بی سی نیز موسیقی ساخته بود.
از یانی، زنده در آکروپولیس، ۱۹۹۴:
«آکرویالی/ایستادن در جنبش»
فهرست0:00
بررسی آل‌میوزیک از آلبوم آکروپولیس این آهنگ را «شگفت‌انگیز» توصیف نمود، بدان سان که با فضاسازی و جلوه‌های سنج و زنگ آغاز می‌شود و به «انفجاری ماجراجویانه از سینث‌سایزر و ارکستر» تکامل می‌یابد، و آرمانگرایانه‌تر از آثار ضبط شده‌ی استودیویی یانی ادراک می‌شود.این ساخته از طرف پژوهشگران دربردارنده‌ی اثر موتزارت دانسته شد.
«سانتورینی»
فهرست0:00
سانتورینی نام جزیره‌ای یونانی و نیز نامی است که یانی در سال ۲۰۱۱ بر توله (خرس) پاندای غول‌پیکری که بطور نمادین پذیرفته بود، گذاشت.[۶۶][۶۷] این آهنگ بخشی از آموزش‌های مدارس ابتدایی سراسر چین است بررسی آل‌میوزیک از آلبوم آکروپولیس این آهنگ را تجلی‌گر تعادل موسیقیایی برگزید، بدان سان که با نوازندگی شیپورها، و هیاهوی سازهای زهی و ضربه‌ای آغاز می‌شود، اما سپس، همچنان که ارکستر آرام می‌گیرد، به یانی اجازه می‌دهد تا بسادگی با پیانوی آکوستیک گویا باشد.
آیا مشکلی با شنیدن این پرونده‌ها دارید؟ راهنمای رسانه را ببینید.
آهنگ آکرویالی/ایستادن در جنبش یانی از طرف ژورنال جامعه سلطنتی پزشکی ( آوریل ۲۰۰۱) دربردارنده‌ی اثر موتزارت دانسته شد، زیرا ترکیب آن از لحاظ ضرب‌آهنگ، ساختار، هم‌آوایی ملودیک و هارمونیک و قابلیت پیش‌بینی مشابه سونات شماره ۴۴۸ موتزارت[۶۸] است، ویژگی‌هایی که پنداشته می‌شود در کاهش حملات صرع و بهبود کارایی تجسم فضایی مؤثر باشند
یانی هنگام تور اکتبر ۲۰۱۱ خود در چین عنوان اولین هنرمند غربی را بدست آورد که دعوت به پذیرش یک توله (خرس) پاندای غول‌پیکر از طرف پایگاه پژوهشی پرورش پاندای غول‌پیکر چِنگدو شده است، «امتیازی که... معمولاً برای کشورها محفوظ است تا اشخاص.»«مقامات رسمی از طرف پایگاه پژوهشی از این موسیقی‌دان دعوت کردند تا حیوان را به فرزندخواندگی بپذیرد، و بیان کردند که این تصمیم‌گیری از روی الهام و هماهنگی‌ای که از موسیقی وی سرچشمه می‌گیرد، انجام شده است.»یانی پاندا را «سانتورینی» - هم‌نام با جزیره‌ای در یونان - نام نهاد، و توضیح داد که «واژه‌ی یونانی ایرینی به معنای «صلح» است.»
در فوریه ۲۰۱۳ یانی و سلین دیون اولین هنرمندان غربی بودند که برای اجرا (جداگانه) در برنامه‌ی ویژه‌ی جشنواره‌ی بهاری تلویزیون مرکزی چین - با ۷۰۰ میلیون بیننده در سال - به چین دعوت شدند.
مجله بیلبُرد یانی را پنجمین «هنرمند آلبوم عصر نو» ۲۰۱۲ لقب داد.از او در همین لیست در سال ۲۰۱۱ (با رتبه ۱)، ۲۰۱۰ (رتبه ۴)، ۲۰۰۹ (رتبه ۳)، ۲۰۰۷ (رتبه ۴)، و ۲۰۰۶ (رتبه ۴) نام برده شد.
آلبوم‌های شهامت رویاپردازی (۱۹۹۲) و در زمان من (۱۹۹۳) از یانی نامزد جایزه گرمی برای بهترین آلبوم عصر نو شده‌اند.
ویژه‌برنامه‌های یانی، زنده در آکروپولیس و ستایش از شبکه‌ی پی‌بی‌اِس برای دستاورد برجسته فردی در نورپردازی (الکترونیک) برای سریال درام، سریال متفرقه، سریال کوتاه، فیلم، یا ویژه‌برنامه نامزد جایزه امی به ترتیب در سال‌های ۱۹۹۴و ۱۹۹۸ شده‌اند.
پانزده آلبوم یانی رتبه‌ی نخست را در دسته‌بندی «آلبوم عصر نوی برتر» مجله بیلبُرد بدست آورده‌اند.
یانی علاوه بر اخذ مدرک کارشناسی در رشته‌ی روان‌شناسی از دانشگاه مینه‌سوتا در سال ۱۹۷۶ ، یک دکترای افتخاری علوم انسانی از همین مؤسسه در ۶ مه ۲۰۰۴ دریافت نمود.
فعالیت‌های نیکوکارانه و انسان‌دوستانه
یانی از سال‌های آغازین حرفه‌ی خود با پی‌بی‌اس در تلاش‌های این شبکه برای جمع‌آوری کمک‌های مالی همکاری داشته است، و بنا بر گزارش‌ها بیش از ۱۳ میلیون دلار برای این سازمان جمع‌آوری نموده است. تولید یانی، زنده در ال‌مورو، پوئرتوریکو (۲۰۱۲) دهمین همکاری یانی با شبکه‌ی پی‌بی‌اِس بود.
یانی در تلاش‌های حفاظت از محیط زیست صندوق جهانی طبیعت یاری رسانده است،بدین ترتیب که پشتیبانی مالی یک برنامه‌ی نمادین «بسته پذیرش پاندا» را عهده‌دار شد و در آن ۵۰،۰۰۰ دلار کمک‌های اهدایی را تضمین کرد.یانی سخنگوی ناسا نیز بوده است.
خودزندگی‌نامه
خودزندگی‌نامه‌ی یانی، یانی با واژگان، که همراه با دیوید رِنسین نگارش شد، همزمان با انتشار آلبوم قومیت یانی در فوریه ۲۰۰۳ منتشر شد. این کتاب در تاریخ ۲ مارس ۲۰۰۳ عنوان پرفروش‌ترین کتاب روزنامه‌ی نیویورک تایمز را در دسته‌بندی غیرداستانی از آن خود کرد.[۷۶]
آلبوم‌های اصلی استودیویی
این فهرست دربردارنده‌ی آلبوم‌های گردآوری و بازنگری مانند «بهترین‌ها...» نیست.
سال عنوان آلبوم دسته‌بندی عصر نو
مجله بیلبُرد
(اوج) ۲۰۰ برتر
مجله بیلبُرد
(اوج) یادداشت
۱۹۸۴ آپتیمیستیک
۱۹۸۶ کلیدهای انگارش
۱۹۸۷ خاسته از سکوت
۱۹۸۸ روزهای کمیلین ۲
۱۹۸۹ نیکی نانا ۲
۱۹۹۰ بازتاب‌های شور ۱ ۲۹
۱۹۹۱ در نکوداشت زندگی ۳ ۶۰
۱۹۹۲ شهامت رویاپردازی ۲ ۳۲ نامزد جایزه گرمی (سبک عصر نو)
۱۹۹۳ در زمان من ۱ ۲۴ نامزد جایزه گرمی (سبک عصر نو)
۲۰۰۰ اگر می‌توانستم به تو بگویم ۱ ۲۰
۲۰۰۳ قومیت ۱ ۲۷
۲۰۰۹ یانی، صداها (زبان انگلیسی) ۱ ۲۰ دومین و پنجمین آلبوم پرفروش عصر نو، به ترتیب سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰.[۷۸]
به رتبه‌ی ۲۰ برترین آلبوم‌های اینترنتی بیلبُرد صعود کرد.
یانی، صداها (زبان اسپانیولی) ۲ به رتبه‌ی ۵ برترین آلبوم پاپ لاتین بیلبُرد و
رتبه‌ی ۱۳ برترین آلبوم لاتین بیلبُرد صعود کرد.
۲۰۱۰ یانی مکزیکنیزیمو ۲ هفتمین آلبوم پرفروش عصر نو سال ۲۰۱۱.
قطعات یکسانی با آلبوم شور من برای مکزیک (۲۰۱۲) دارد.
۲۰۱۱ حقیقت لمس ۱ ۹۱ پرفروش‌ترین آلبوم عصر نو سال ۲۰۱۱.
دهمین آلبوم پرفروش عصر نو سال ۲۰۱۲.
۲۰۱۲ شور من برای مکزیک ۷ قطعات یکسانی با آلبوم یانی مکزیکنیزیمو (۲۰۱۰) دارد.
۲۰۱۴ اینسپیراتو ۱
تورهای کنسرت و آلبوم‌های زنده
سال تور / آلبوم دسته‌بندی عصر نو
مجله بیلبُرد
(اوج)۲۰۰ برتر
مجله بیلبُرد
(اوج) یادداشت
۱۹۸۷ خاسته از سکوت
۱۹۸۸ روزهای کمیلین
۱۹۹۰ بازتاب‌های شور
۱۹۹۱ انقلابی در صدا
۱۹۹۲ شهامت رویاپردازی
۱۹۹۳ یانی زنده،
کنسرت‌های سمفونیک ۱۹۹۳
۱۹۹۴ زنده در آکروپولیس ۱ ۵ به دنبال کنسرت‌های آکروپولیس سپتامبر ۱۹۹۳ منتشر شد
یانی زنده،
کنسرت‌های سمفونیک ۱۹۹۴
۱۹۹۵ یانی زنده،
کنسرت‌های سمفونیک ۱۹۹۵ تالار سلطنتی آلبرت
۱۹۹۷ ستایش ۱ ۲۱ تاج محل و شهر ممنوعه
۲۰۰۳–۴ قومیت ۱ ۲۷ رتبه‌بندی بیلبُرد مربوط به آلبوم استودیویی است
۲۰۰۶ یانی زنده! رویداد کنسرت ۱ ۸۴ کنسرت ۲۰۰۴؛
پرفروش‌ترین آلبوم عصر نو هر دو سال ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷
به رتبه‌ی ۶ برترین آلبوم مستقل بیلبُرد (۲۰۰۶) صعود کرد
۲۰۰۸–۹ یانی صداها ۱ ۲۰ رتبه‌بندی بیلبُرد مربوط به آلبوم استودیویی است
۲۰۱۰ یانی در کنسرت — — آمریکای جنوبی (سپتامبر) و پوئرتوریکو (نوامبر)
۲۰۱۱ مکزیک (ژانویه)، پاناما (فوریه)،
و ایالات متحده (مارس–مه)
اروپای شرقی و آسیا (اکتبر–نوامبر)
یانی زنده در اِل‌مورو،
پوئرتوریکو ۱ ۱۰۹ دسامبر ۲۰۱۱؛ موضوع لوح فشرده صوتی و تصویری ۲۰۱۲؛
پنجمین آلبوم پرفروش عصر نو سال ۲۰۱۲.
۲۰۱۲ شامگاهی با یانی — — مکزیک، ایالات متحده، کانادا (مارس–اوت)،
و شیلی، آرژانتین، برزیل (سپتامبر–اکتبر)
۲۰۱۳ جهان بدون مرز — — خاور میانه، چین، اروپای شرقی (مارس–ژوئیه)
تور جهانی — — مکزیک، پوئرتوریکو، شرق ایالات متحده
۲۰۱۴ آمریکای شمالی و جنوبی، اروپا، خاور میانه، جنوب آسیا، آفریقای شمالی
۲۰۱۵ رویای یک مرد — — هند، چین
منبع:ویکی پدیا
بروز رسانی 28 بهمن ماه 94 ساعت 5:05 دقیقه لینک دانلود : the best of yanni